| Mrówko co nie urosłaś w czasie wieków ćma od lampy do lampy na przełaj i najprościej świetliku mrugający nieznany i nieobecny koniku polny ważko nieważka wesoło obojętna biedronko nad którą zamyśliłby się nawet papież z policzkiem na ręku człapię po świecie jak ciężki słoń tak duży, że nic nie rozumiem myślę jak uklęknąć i nie zadrzeć nosa do góry a życie nasze jednakowo niespokojne i malutkie
Jan Twardowski
|
najtrafniej jak tylko się da...
OdpowiedzUsuńZdjęcie i tytuł - bardzo do mnie przemawiają :)
OdpowiedzUsuńOtóż - Twardowski jak zawsze celnie.
OdpowiedzUsuń"ważko nieważka", ..."ożesz ty" jakie to piękne, jesli będę zakłądać jeszcze jednego bloga, to będę tak się nazywać. Twoja biedroneczka też wygląda na odrobinę nieważką hmmm nieważkę ??? ;))
OdpowiedzUsuńślicznie:)
OdpowiedzUsuńnoż piękna !
OdpowiedzUsuńWiersz Twardowskie jest świetny, a zdjęcie do niego pasuje :-).Pozdrawiam.
OdpowiedzUsuńDopiero dziś odkryłam Twojego drugiego bloga! :)
OdpowiedzUsuń